Nove metode ekstrakcije mirisa

Danas najčešće korištene metode dobivanja mirisnih materijala iz prirodnih sirovina su dugoročno neodržive. Neke biljne i životinjske vrste smo intenzivnim iskorištavanjem doveli do ruba nestanka, pa bi bilo razumno u tim slučajevima prikočiti s divljačkim procesima ekstrakcije. Uzme li se u obzir da postojeće metode ekstrakcije mirisnih materijala zahtijevaju velike količine sirovina, ulaganje znatnih količina energenata i mnogo ljudskog rada, svaka inovacija koja omogućuje bolju iskoristivost resursa se dočekuje s velikim nadama.

U tradicionalnim metodama ekstrakcije se mirise apsorbira parom, otapalima ili masnoćom.
Novim metodama se mirisni materijali proizvode uz manji utjecaj na okoliš, a bliži su prirodnom mirisu cvijeta u punom cvatu. Jedna od tih metoda koja se u posljednje vrijeme često spominje je Osmobloom. U njoj se za izdvajanje mirisnih molekula ne koristi nikakvo otapalo, nego samo zrak koji cirkulira oko cvjetova. Oni pritom ostaju netaknuti i mogu kasnije biti korišteni za neke druge najmene. Ta tehnika zelene ekstrakcije se bez vode, proces teče sporo i s malom potrošnjom energije, a ekstrakti mirišu prirodno, autentično, točno poput cvjetova u polju.

Razvija se i tehnologija Jungle Essence. Ta metoda koristi superkritičnu tekućinu koja se nakon što je ekstrakcija završena vraća u plinovito stanje. Takvom ekstrakcijom se dobiva miris koji odgovara mirisu određenog cvijeta kakav se sreće u prirodi. Naime, poznato je da su mirisi eteričnih ulja ili apsoluta, proizvedeni dosad korištenim metodama, često znatno daleko od mirisa istih tih biljki u njihovom prirodnom okruženju.

Neke firme angažirane u parfemskoj industriji nastoje isključiti heksan iz svog proizvodnog procesa. U tu svrhu koriste biorazgradivo otapalo nove generacije (dimetil karbonat) koje se smatra ekološki prihvatljivim.

Sudeći prema ovim revolucionarnim procesima ekstrakcije, čini se da su na vidiku nove mogućnosti dobivanja prirodnih mirisnih materijala.